Peki, Comic Sans bize ne yaptı? Bu yazı tipi, Windows 95 ile yüklü gelen yazı tiplerinden biriydi. Arial ve Times New Roman gibi daha resmi fontların yanında fazlasıyla sırıtıyordu. Kalın ve okul öncesi havası taşıyan kıvrımlarıyla internete yayıldıkça, Comic Sans, zevk düşmanlarının ortak hedefi hâline geldi.
Yazılı tarih boyunca (belki Papyrus hariç) hiçbir font bu kadar öfkeye maruz kalmadı. İnternet mağazalarında Comic Sans karşıtı tişörtler ve kahve kupaları satılıyor, “Comic Sans Replacer” adlı ücretsiz bir Chrome uzantısı, internette bu yazı tipini otomatik olarak değiştiriyor ve New York Times’ın 2019’daki haberine göre, en az bir çift bu fonta olan ortak nefreti sayesinde aşkı bulmuş.
Tarihteki nefretin çoğu, Comic Sans’in uygunsuz yerlerde kullanılmasından kaynaklanıyor. Örneğin, Cleveland Cavaliers’ın sahibi Dan Gilbert, LeBron James’i eleştirirken yazdığı mektubu Comic Sans ile yazmıştı. Hollanda’daki bir II. Dünya Savaşı anıtı da bu fontla yazılmıştı.
Tipografi, gündelik yaşamda arka planda kalması gereken bir sanat formudur ama bir şekilde bu font, herkesin gözünde nefret edilen yazı tipi oldu. Simon Garfield, “Comic Sans: Bir Yazı Tipinin Biyografisi” adlı kitabında bu sorunun peşine düşüyor.
Garfield’ın yeni kitabı, Comic Sans’in konuşma balonlarıyla dolu kökenlerinden, tasarım okullarının kabusu hâline gelişi sürecini anlatıyor. Fontun tipografinin kültürel görünürlüğüne yaptığı katkıyı da vurguluyor. Ne kadar sakil bulursanız bulun, çok sayıda insan Comic Sans hakkında bir fikre sahip. Bu bile harf biçimleriyle ilgilenen herkes için bir zafer. Garfield, bu konuları ve fontun post-ironik internet kullanıcıları tarafından nasıl yeniden benimsendiğini anlatıyor.
Comic Sans’i Kim Tasarladı ve Neden?
Simon Garfield: Aslında, bu font bir yazı tipi olarak tasarlanmadı. Vincent Connare, 1994 yılında Microsoft’ta tipografi mühendisi olarak çalışıyordu. O dönem telif hakkı devam eden fontları dijitalleştirmek pahalıydı. Bu yüzden Microsoft, “Neden kendi fontlarımızı üretmiyoruz?” diye düşündü. Helvetica yerine Arial, Times yerine Comic Sans geldi.
Connare, o sıralarda Microsoft’un yeni bir yazılımı olan Microsoft Bob üzerinde çalışıyordu. Bu program, yeni başlayanları bilgisayara alıştırmak için hazırlanmıştı. Ancak Bob’da kullanılan yazı tipi Times New Roman’dı ve oldukça sıkıcıydı. Connare, çizgi romanlardan ilhamla kendi harflerini elle çizdi. Sonuçta çocukların yazdığı gibi görünen yeni bir yazı tipi ortaya çıktı.
Comic Sans Neden Bu Kadar Nefret Edildi?
Bunun en büyük nedeni yanlış kullanım. Örneğin, “Mide Kanseri Rehberi” adlı bir kitap Comic Sans ile yazılsaydı, uygun görünmezdi. Veya bir avukattan gelen resmi mektubu bu fontla alınca ciddi görünmezdi.
2002’de kurulan bancomicsans.com gibi siteler bu tepkiyi eğlenceli şekilde yansıttı. Ancak fontun hastane bekleme salonlarında, ambulansların üstünde veya mezartaşlarında kullanılması bile görüldü. Bu da ne kadar uygunsuz olabileceğini gösteriyor.
Comic Sans, Diğer “Garip” Fontların Yolunu mu Açtı?
Muhtemelen öyle. Bugün bir font sitesinde Comic Sans araması yaptığınızda yüzlerce benzer fontla karşılaşırsınız. Her biri farklı amaçlara hizmet eder.
Örneğin Papyrus, antik bir hava vermek için tasarlanmıştı. Comic Sans, bir paragrafın görünümünün fonta göre nasıl değiştiğini gösterdi ve insanların yazı tiplerine karşı farkındalık kazanmasını sağladı. Bu yönüyle font dünyasına büyük katkıda bulundu.
Comic Sans Nefreti Ne Zaman Zirve Yaptı?
İnternetteki ilk e-posta grupları, forumlar ve sonrasında sosyal medya platformları, insanların Comic Sans’e olan nefreti dile getirmesini kolaylaştırdı. Eğer bu font 20 yıl önce ortaya çıksaydı, belki de böyle bir tepki hiç oluşmazdı. Bu nefret, büyük ölçüde onun yanlış yerlerde kullanılmasından kaynaklanıyordu.
Vincent Connare Bu Tepkilerden Etkilendi mi?
Hayır, Connare durumu eğlenceli bir şekilde karşıladı. İnsanlar fontu değil, onun yanlış kullanılmasını eleştiriyordu. Bu yüzden doğrudan onu sorumlu tutmak adil olmazdı.
Comic Sans Günümüzde Nasıl Algılanıyor?
Günümüzde Comic Sans artık bir tür retro ikon hâline geldi. Özellikle post-ironik kuşak tarafından tekrar kullanılmaya başlandı. Bazı prestijli dergiler bile bu fontu yeniden yorumlayarak sayfalarında kullandı. Garfield’a göre, bu font artık utanmadan kullanılabilecek kadar “cool” olabilir.
