Sekiz yıl önce, Moana adlı harika teknolojik gösteri bizlerle buluştu. Evet, hikaye harikaydı ve şarkılar oldukça akılda kalıcıydı (fazla değil, tam kararındaydı), ancak Moana’nın asıl yıldızı muhteşem görselliği oldu. Cennet gibi adalar ve çarpıcı su fiziği, filmi adeta hayata geçirdi. Peki, Disney’in animasyon macera konusundaki başarısı düşünüldüğünde, 2016 yapımı orijinal filmin devamı nasıl bir performans sergiliyor?
İlk filmin olaylarından üç yıl sonrasında geçen hikayede, Moana (Auliʻi Cravalho tarafından seslendiriliyor), Yol Bulucu rolünü ciddiye almış bir şekilde günlerini, halkını yüzyıllarca süren izolasyonun ardından dünyayla yeniden bağlama umuduyla okyanusta diğer kabileleri aramakla geçiriyor. Sayısız başarısız arayışın ardından, atalarından gelen bir vizyonla insanlığın fırtına tanrısı Nalo tarafından gönderilen bir lanet yüzünden bölündüğünü ve dağıldığını öğreniyor. İnsan dünyasını yeniden birleştirmek için Moana’nın, efsanevi Motufetu adasını bulup geri alması gerekiyor. Tesadüfen, Moana’nın yarı tanrı arkadaşı Maui (Dwayne Johnson) da farklı nedenlerle Motufetu’yu arıyor ancak Nalo’nun emrindeki bir güç tarafından yakalanıyor. Böylece ikilinin tekrar güçlerini birleştirmesi için uygun bir zemin hazırlanmış oluyor.
Moana 2’nin temel hikayesi, ilk filmde gördüğümüz ana unsurların çoğunu içeriyor, ancak bazı dikkat çekici farklarla. Bu kez Moana, sadece Pua adlı domuz ve Heihei adlı tavuğu (bir kez daha Alan Tudyk tarafından seslendiriliyor) değil, başka yoldaşları da yanına alıyor. Ekibe katılanlar arasında zeki kano mühendisi Loto (Rose Matafeo), huysuz usta bahçıvan Kele (David Fane) ve Maui hayranı Moni (Hualālai Chung) yer alıyor. Daha büyük bir grup, hikayeyi daha eğlenceli hale getirerek Moana’nın lider olmanın ne anlama geldiğini öğrenirken topluluğuyla birlikte çalışmasını sağlayan birkaç komik senaryo ve eğlenceli bir müzikal sahneye katkıda bulunuyor.
Bu sefer şarkı yazarlığını, ilk filmden Lin-Manuel Miranda’nın yerine Abigail Barlow ve Emily Bear üstleniyor. Bu kadın bakış açısı, şarkılara ilk dinleyişte fark edilmeyen ilginç katmanlar ekliyor. Özellikle, belki de kötü karakter olan Matangi (Awhimai Fraser) için yazılan ve oldukça dikkat çekici olan “Get Lost” adlı müzikal parçada bu net bir şekilde görülüyor.
Bu durum şarkıların eğlenceli olmadığı anlamına gelmiyor; aksine, Moana gibi müzik de biraz olgunlaşmış. Maui’nin yarı rap tarzındaki “Can I get a Chee Hoo” şarkısı, Maui’nin kendisine değil, Moana’ya ve onun görevine odaklanan harika bir motivasyon marşı olarak öne çıkıyor.
Filmin mizah anlayışı da oldukça başarılı; sadece bir iki sahnede (özellikle Maui’nin dördüncü duvarı yıktığı bir an) sırıtabilir. Ancak bu sahneler bile genel izleme keyfini baltalamıyor ve birkaç kez kahkaha atmanızı sağlıyor. Heihei’nin etrafında dönen espriler abartılmadan ele alınmış ve hikaye, animasyon kadar pürüzsüz bir şekilde akıyor.
Animasyon dünyası, bir şekilde ilk filmden daha güzel. Görseller yine nefes kesici ve tropikal mekanlar gözler için bir şölen. Şarkılar ve filmin ana karakterinde olduğu gibi, Moana’nın okyanus ortamının işlenişi de evrim geçirerek göz kamaştırıcı bir hale gelmiş.
Moana 2’nin büyük kısmının ilk filmle benzer olduğunu çabucak fark edeceksiniz; ana hikaye unsurlarından müzikal numaraların tarzına kadar. Ancak Moana 2, kendi başına var olmayı amaçlamıyor. Zaten, mevcut bir hikayenin belirgin bir devamı olarak buna gerek de yok.
Orijinali anımsatsa da değişim ve derinlik içeren pek çok unsur, Moana 2’yi değerli bir devam filmi haline getiriyor. Film, üçüncü bir devam filmi için açık bir zemin oluşturan bir orta kredi sahnesine rağmen, tipik bir “ara” film gibi hissettirmiyor. İlk film gibi, hikaye burada sona erse de devam etse de izleyiciler tarafından aynı sevgiyle karşılanacak gibi görünüyor.
Moana 2, 29 Kasım’dan itibaren Güney Afrika sinemalarında, IMAX ve 4DX seçenekleriyle gösterimde. Film, 2D ve 3D formatlarında izlenebilir.
